Page 42 - AHEKON Ocak 2023
P. 42
DEPRESYONUN
İÇİ DIŞI
YAZI: Dr. Halil AKTAŞ
Hasan amcadan bir gün öyle bir fırça yedim
bir fırça yedim ki çok mutlu oldum. Onun hikayesini
sizlerle paylaşmak istiyorum.
Çarşamba, mobil günüm. Yani Çarşamba de- “Merhaba. Kolay gelsin, etti. Odaya girerken Şimdi bir depresyon ek-
mek gezici sağlık hizmeti verdiğim köydeyim demek- Hasan amcayı görmeye “Selam ün aleyküm” de- lenmişti. Kızıyla konu-
tir, beni aile sağlığı merkezinde bulamazsınız. Mobil- geldim, zile bastım ama dim yüksek sesle, biraz şup, psikiyatriye yönlen-
de kimlere uğrayacağımı az çok kafamda planladım. duymadınız galiba, kapı- da uzatarak. dirdim.
Merkezdeki sağlık evinde biraz hasta baktıktan son- yı açar mısınız?” “Hemen Hasan amca çek Üç hafta sonra uğ-
Hasan amca ra önce Hasan amcaya doğru yola çıkıyorum. Sağlık
çekyata uzanmış, evinden yaklaşık üç kilometre yukarıda evi. Hasan açıyorum hocam” dedi, yata uzanmış, battaniyeyi radığımda doktora gitti-
battaniyeyi kafasına amcanın, evine doğru yokuştan inerken mutfak pence- elindeki leğeni balkonun kafasına çekmiş bir halde ğini, kullandığı ilaçlardan
çekmiş bir halde resinin önünde oturduğunu gördüm. Kafasında bordo pervazına bıraktı, içeri yatıyordu. Geldiğimizden anlıyorum. Ama bir deği-
yatıyordu. mavi gugulu, sol elini çenesine dayamış boş boş dı- girdi. haberi yokmuş, az önce şiklik yoktu durumunda
Geldiğimizden haberi şarı bakarken arabayı fark edince göz göze geliyoruz Az önce bekledi- camın önünde otururken gene uyuyordu, bizimle
yokmuş, az önce camın bir an, yerinden kalkıyor pencereden uzaklaşıyor he- ğimiz otomatın sesinin bizi gören o değilmiş gibi konuşmadı. Kızına ilaç-
önünde otururken bizi men. “Kapının önüne, kesin bizi karşılamaya geçiyor duyulması ile siyah de- uyuyordu. Doğrusu uyur larını aksatmadan devam
gören o değilmiş gibi herhalde diyorum” arka koltuktaki ebe hanıma. Evin mir kapının aralanması gibi yapıyordu. Cevap etmesini sıkı tembih et-
uyuyordu. Doğrusu önüne arabayı park edip araçtan indiğimizde evin ka- bir oldu. Kilim serilmiş vermedi. “Konuşmak is- tim. İçerideki akciğer
uyur gibi yapıyordu. pısında yoktu Hasan Amca. Kapıda üstelik kapalıydı. merdivenlerin dibinde temiyor, keyfi yok.” dedi hastalığından dolayı sü-
ayakkabılarımızı çıkarıp, kızı. Evden dışarı çıkmı- rekli yatakta yatan ve ok-
Bizim geldiğimizi gördüğünden çok emindim mermer merdivenlerin yormuş, sürekli yatıyor- sijen tüpüyle hayatını ida-
oysa.Zile bastım. Kapının otomatının sesini duyup soğukluğunu da hisse- muş. Kimseyle de konuş- me ettiren eşini muayene
açılmasını bekliyorum, yok kapı açılmıyor. Bir daha derek birinci kata çıktık. muyormuş.Bizim Hasan edip ayrıldım oradan.
bastım zile işaret parmağımı, yok açan yok. Kapıyı yarı aralamış kızı, amca depresyonda. Çok uzun aradan
Herhalde zil bozuk deyip evin altına doğru yürüyüp eşikte bizi bekliyordu. Hasan amcada has- sonra aralık ayının ortala-
balkona doğru kafamı kaldırınca çamaşır asan Hasan Selam verip içeri girdi- talıklardan yok yok. Kalp rında kızı geldi babasının
amcanın kızını görüyorum. ğimizde kızı babasının var, koah var, demans var, ilaçlarını yazdırmaya bir
olduğu odayı eliyle işaret prostat...
42 43
