Page 38 - AHEKON Ocak 2023
P. 38
“UNUTMADIK” DİYORDUK DA
HAZIR DA DEĞİLMİŞİZ!
1 2 Kasım 1999’dan beri unutmadık diye her yıl
YAZI: Dr. Arzu ŞAŞOĞLU
DÜZAHED BAŞKANI paylaşımlar yaparken, 25 Kasım saat 04:08’de
kendisi hatırlattı bize olanca gücüyle... Sokağa kendi-
mizi attığımızda olanları tahmin edersiniz… “Merkez
üssü neresi? Düzce’dir umarım. vs.” diyaloglar; bun-
ları tahmin edemiyorsanız çok şanslısınız demektir ve
edemiyorsanız da hiç öğrenmezsiniz umarım. Büyük
bir sarsıntı yaşayıp, bundan daha büyüğünü kimse
yaşamamış olsun diyerek merdivenleri inmek… İlk lamıyordun. Hadi buldun ama’ diyerek kocaman hala aydınlanmamış, hala
Sınıflamadan ve diğer şoku atlattıktan sonra etrafındakileri sorgulayıp can diye tam sütür atarken kesiyi gösteriyordu; asıl buz ve bu sırada içimden
denetlenilen her kaybı olmadığını anlayınca rahat bir nefes alıyor insan birden başlıyordu sarsın- bunun için gelecektin. her sarsıntıda ‘büyüğü
şeyden önce ve sonra önemli olanın unutup unutmamak değil, ha- tı, çök-kapan- tutundu Şimdi düşünüyorum da geçti bak bir şey olma-
cevaplanması gereken zırlıklı olmak gerektiğini anlıyor yine ve yeniden… değil mi, olmuyor işte… bir ortam kurulmalıydı dı bu daha küçük olacak
soru bence ASM’ler, İşin kötü yanı da bu zaten, ilk de değil son da değil Öyle en hızlı sorunu çöz, bu gibi durumlar için her nasılsa ‘ diyorum. Bunu
hastaneler gerçekten biliyorsun ve hatta haftalar sürecek artçı depremlerin yeni hastayı al ve sonra an hazır, kolay erişilebi- Gölcük Depremi’nde de
güvenli mi, hem binalar geleceğini de. Yani deprem çantası bile hazırlama- bir sonraki hastaya bak; lir ve yıkılmayacak ama yaşadım dedim ya ger-
hem içindeki mışken doktor olarak hazır mıydım onu anlamamışım o an doğrusu bu…”Onca nasıl diye sormayın bil- çekten farklıydı… Mese-
malzemeler vs. o anlarda. Değilmişim meğer… Gölcük depreminde yıl geçmiş ama biz acil miyorum. Bir süre pansu- la anne değildim, mesela
açısından düşünecek öğrenci olmanın rahatlığı vardı galiba, ama bu sefer iş servis içinde bile bugüne man vs. ilk müdahalelere öğrenciydim; bunlar dep-
olursak biz gerçekten öyle değildi, ambulans sesleri susmazken oturup bek- ait hazır bekleyen bir dü- baktıktan sonra daha faz- remin şiddeti kadar etkiyi
hazır mıyız??? leyemedim, kim bilir ne haldeydi acil servis. zen kuramamışız” dedim la yapabileceğim bir şey arttırıyor inanır mısınız
kendi kendime. Yine de olmadığını anlayıp mesa- bilmem. Bir yanınız saat
Hastaneye yaklaştığımda ilk gördüklerim kork- yanlış anlaşılmak iste- iye gitmem gerektiğinden ilerledikçe oradan ayrıl-
tuğumdan daha iyi olduğunu düşündürmüştü; içeri mem herkes elinden ge- ayrıldım acilden. mak istemezken, sokakta
girdiğimde garip bir koşturmacanın içinde buldum lenin en iyisini yapıyor- üşümeye razıyken; diğer
kendimi. Hiç hazır değildim anladım; o koskoca acil du ve o kargaşa an ve an Herkes dışarıda ge- yanınız biliyor mesaiye
serviste malzemeler odadan odaya taşınıyor, bir şeyler düzene giriyordu. Hasta- ceyi geçirmiş, bir kısmı- gitmek zorunda olduğu-
yapmaya çabalıyorduk, günlük rutinde düşünmeden lar da farklıydı o gece… mız araba içinde, diğer- nu. Okullar tatil, her yer
bulduğun malzemeler bir türlü gelmiyordu ya da bu- ‘Bunun için gelmezdim leri ateş etrafında, hava tatil ama mesai var bizim
38 39
